"ჩემი ოცნებები"
თვალები,აციმციმებული და გაბრწყინებული თვალები,შემოგყურებენ და თითოეულ სიტყვას შენც რომ არ გგონია ისე იმახსოვრებენ.''მასწავლებელო, მეორე კლასში რომ ვიყავით ხომ მითხარით ცხოვრება რთულია .მაგრამ გაძლიერებსო-მე არ მახსოვს .ზუსტად როდის .ან რატომ ვუთხარი ნიკას ეს სიტყვები. ალბათ რამე მსგავსი ვუთხარი -ნიკა გულწრფელია,როგორც ყველა მისი მეგობარი. ოჯახის წევრებზე საუბრისას ლუკამ ტირილი დაიწყო.გული შემეკუმშა,ძლივს ამოთქვა-გარდაცვლილი ბებო გახსენებია.ნიკამ ,,ეგრე მე მამა სულ პატარას გარდამეცვალაო.'' ვუყურებ,ვუსმენ და ვგრძნობ, როგორ ესმით ერთიმეორის ამ პატარა ადამიანებს. მეამაყებიან ,მიყვარს მათი დამოკიდებულება ერთიმეორის მიმართ. მიყვარს მათი სახეების ცქერა."ჩვენ ხომ თქვენი ოცნებები ვართ"-მეუბნება თეკლა და ყელში ბურთი მეჩხირება.იქ ვარ ,სადაც უნდა ვიყო,ვაკეთებ იმას რაც ყველაზე მეტად მაბედნიერებს ეს ."ჩემი ოცნებების " ბრალია.
Subscribe to:
Posts (Atom)